19. yüzyılın önde gelen Alman metafizikçilerinden Arthur Schopenhauer (1788-1860) Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar’da, bu dünyadaki en mutlu kişinin, doğanın entelektüel zenginlikle donattığı kişi olduğunu söyler. Schopenhauer’e göre “yaşam bilgeliği” yaşamı en yüksek derecede haz ve başarıyı elde edecek şekilde düzenleme sanatıdır, bu sanatın kılavuzu da bize mutlu bir yaşam sürmeyi öğrettiği için mutluluk öğretisi olarak adlandırılır.

Schopenhauer para, şöhret, gurur, sosyal konum ve fiziksel hazlar gibi olağan yaşam hedeflerini, zihinsel güçleri ve sağlıklı bir bedeni geliştirmek adına reddeder. Ona göre bir insan kendinde ne kadar çok şeye sahipse başka insanlardan beklentisi de o kadar az olacaktır. Çünkü insanın kendi içinde neye sahip olduğu, onun mutluluğunun baş mimarıdır. Sıradan insan mutluluğu hep kendi dışındaki şeylerde arayacak ve onları kaybettiğinde veya onlar yüzünden hayal kırıklığı yaşadığında mutluluğu temelinden sarsılacaktır. İç zenginliğe sahip olan insan, kendi entelektüel yetilerini geliştirmek yani zenginliğinin tadını çıkarabilmek için dışarıdan başka bir şeye ihtiyaç duymayacaktır.