Salgın hastalık nedeniyle sokağa çıkma yasağı olan günlerde hayvanat bahçesindeki iyi yürekli kahramanlarımız şehri ziyaret ederek çocukları eğlendiriyorlar. Maceranın sonunda beklenmedik bir sürpriz onları bekliyor.

Keloğlan artık modern bir karakter olarak karşımızda. Yapay zekâ atölyesinde arı gibi çalışıyor. Her zamanki gibi yine “iyilik için” sahnede.

Durmaksızın çalışan karıncalardan biri bu gidişe “Dur!” deyip dinlenmek için denize gidiyor. Peki ya Ağustos Böceği?

Oyuncak yumurtadan bir dinozor çıkarsa ne mi olur? Dede Korkut Hikâyelerinden geçerken yolumuz, rüya ile gerçek arasında buluruz kendimizi.

İnsanlar da kuşlar gibi şarkı söyleyerek anlaşabilir miydi? Günlük hayatın telaşı içinde serçelerin sabah şarkısını dinlemeyi seçen Öykü’nün mesajı “büyüklere” mi yoksa?

Hayvan dostlarımız olmasa dünya çekilmez bir yer olabilirdi. Bu öyküler onların bizlere ne kadar benzediklerini de gösteriyor. Birbirinden farklı dokuz öyküdeki kahramanlarımızı üstün kılan tek şey ‘iyilik ve merhamet’ dolu kalpleridir. Hayal gücünün renkli dünyasında bir perde aralarken dayanışmaya, dostluğa, iyiliğe ve kardeşliğe tanık oluyoruz. Bu yüzden okurken içinizden bir ses “Burada bitmese…” diyebilir. Sade ve akıcı diliyle bu öyküler; okumayı sevdirecek, belki de tutkuya dönüştürecektir.