Herkes herkesten ve her şeyden şikayetçiydi. Fakat kimse hiçbir şey yapmıyordu. Gidenler dönmüyor, kalanlar ise gülmüyordu. Kimisi zamana bırakıyor, kimisi de çalakaşık saldırıyordu bulduklarına. Hayat düşünmek için de kazanmak için de çok kısaydı. Bitmez tükenmez bir yarışın içinde herkes sadece koşuyordu. Çok kıymetliydi zaman. Ne hikmetse en çabuk harcanan da oydu.

Bir başımıza kaldık;

Derdimizi kedilere anlattık,

Yaramızı kendimiz sardık.

Fakat yine de

İnadına güldük,

İnadına yaşadık.

Ait olmasak da buralara,

Hayallerimiz uğruna.