Bazı hikâyeler anlatılmaz, yazılır. Çünkü kelimeler, kalbin taşıyamadığı yükleri sırtlanır.

Aylin, çocukluğundan kalan bir kamp anısını yeniden yaşamak için yola çıkar. Ama bu yolculuk sadece toprağa, denize ya da bir ağacın gölgesine değil; yıllarca susturulmuş sorulara, içsel yalnızlığa ve yarım kalmış cümlelere doğru bir yolculuktur.

Bir yanda annesiyle buz tutmuş ilişkisi, diğer yanda yıllardır gidişine anlam veremediği babası ... Aylin'in iç sesi, yazdığı bir hikâyeyle hayat bulur. Rüzgar olur, karakter olur, ses olur.

Gerçekle hayal iç içe geçerken, her sayfa bir hesaplaşmaya, her cümle bir kırılmaya dönüşür.

Bir hüzün hikayesi bu; ama aynı zamanda iyileşmenin, affetmenin ve yeniden başlamanın umudunun hikayesi