Tarih boyunca Türkler canlarıyla ve mallarıyla ve hatta değiştirmek zorunda kaldıkları yurtlarıyla Türk devleti için fedakârlık yapmışlardır. Bugün fedakârlık yapma sırası Türk devletindedir.

Devlet için “baba” yakıştırması yapılır. Buradan iktibasla, Türk devleti bugün çocukları için canını dişine takıp mücadele eden bir baba olmak zorundadır. Bu mücadelenin en önemli kısmı, çocukları için kendini değiştirme, kötü alışkanlıklarını terk etme ve yeni kabiliyetler kazanma konusunda kendini geliştirme mücadelesidir.

Türk devleti bu değişimi vatandaşlarının huzur ve refahını sağlamak ve hatta bundan da öte kendi bekası için gerçekleştirmek zorundadır. Bu zorunluluğu da bundan 800 yıl önce büyük bir pir-i fani genç bir hükümdara verdiği öğütte evrensel bir mesajla dile getirmiştir:

“İnsanı yaşat ki devlet yaşasın!”