Şehirler büyüdükçe biz çocukların hayalleri küçülüyorsa ne olacak?

Teneffüs zili çalınca sınıftan gülümseyerek çıkan bir öğrenci çok şey öğrenmenin yanında çokça paylaşmıştır sevgiyi.

Aslında hayatta başımıza gelen her şey böyle değil midir ki? Bize hep bir şeyler öğretir. Benim de en son aldığım ders şu oldu: Sırrını herkesle hemen paylaşma.

Okulda, evde hatta sokakta "Bana ne canim, benim az çabamla ne olacak?" dersek bu dünya güzelleşir mi? Sorumluluklardan, elimizden geleni yapmaktan kaçmadan biz elimizden geleni yapalım.

Güzel bir hayali, güzel bir hedefi olmayan insanın yaşamı çok yavan değil midir?

Bayrak, marş gibi değerler bir ülkenin bağımsız olduğunu gösteren şeylerdir diyebilirim. Ancak bunlardan daha da önemli olan bir şey var: Bunlara sahip çıkacak sizin gibi güzel evlatların yetişmesi.

Hepimiz aynı yolun içinde yol arkadaşıyız bir anlamda. Bu yolculukta karşımıza çıkan her sınav, her zorluk, her mutluluk kısaca hepsi yolculuğumuza tat katar.

İşte dünyayı güzel kılan şeylerin başında da renkler gelir.

Aslında bu dünya da bir resim gibidir. Farklı renkler. zevkler ve farklı düşünceler sayesinde güzelleşir.

Ödev sorumluluktur, sorumluluğunu yerine getirmeyen insan iyi bir insan olma yolunda daima eksik kalır.

Şu dünyada iyi insanlar iyi ki var. Merhamet en güzel iyi huylardan bence.