Nereye kadar bu sevda, bu çözülüş…

Nereye kadar bu neşe ve yok oluş…

Gözler göreceğini gördü, diller konuşacağını konuştu.

Geçti tüm kervanlar ve bitti yol.

Yolun sonuna geldik artık.

Ama ne akıl kavradı bu gidişi ne de gönül kabullendi.

Hak olan geldi ve iş bitirildi.

Kendini feda ettiğin bu dünyanın karşılığı, işte orada, bağrında oturuyor tüm yaralarıyla.

Değdi mi şimdi değecek olana?

Sevdi mi şimdi sevilecek olan?

Sonsuz bir hayatın kapıları açılıyor artık.

Görmüyor musun, anlamıyor musun hâlâ olup bitenleri?

Ne duruyorsun bu dünya bataklığının kıyısında.

Daha neyi bekliyorsun huzura varmak için?

İşte kapı, işte kilit.

Gönlünde unuttuğun o tek anahtarla

Aç artık âşıklar yurdunun kapısını.

Haydi, ne duruyorsun.

İnan ki vaktimiz çok kısıtlı.

İnan ki zamanımız kalmadı artık.