Çoğu çocuk gibi Milo da çok küçük yaşta ve sık sık ekrana maruz kalmıştı.

Eh, sonucu da çok geçmeden ortaya çıkıverdi. Bir sabah uyandığında gözleri kareydi

ve etrafındaki her şeyi piksel piksel görmeye başlamıştı. Bu çocuğun ekran alerjisi vardı.

Peki şimdi bu iyi bir şey miydi yoksa kötü bir şey mi?

Camille Pomerlo bu hikâyede herkesin şikâyet edip de kimsenin tam anlamıyla

kaçamadığı bir gerçeğe, son zamanların en önemli sorununa tatlılıkla yaklaşıyor.