Necatigil'e göre o, "şirin korkunç çocuğu", "şiirimizin uç beyi". Toplumcu gerçekçi şiirle başladı, imgeci ve kapalı şiiriyle ikinci Yeni'nin öncüsü oldu. Asla aynı yerde durmadı, duramıyor.

Aşktan nesnelere, otlardan böceklere, sokaklara sürekli yatak değiştiriyor. Kendisine sorarsanız "yazmak bir cehennemdir" diyor. Ve altmış yıldır bu cehennemde sabah akşam, dağ bayır demeden dolaşıyor.