Schuon, bu eserde İslam inancının temellerini ortaya koyarken dört temel ögeyi esas alıyor: İslamʼın yapısı ve perspektifi, Kurʼanʼın öğretisi ve işlevi, Hz. Peygamberʼin misyonu ve son olarak tasavvuf. Böylece, İslamʼın özünü sunmaya çalışıyor. Bir bakıma İslamʼı öteki dinlerle yüzleştiriyor ve “en son din” olma vasfını, Hz. Peygamberʼin bütün peygamberlerin bir sentezi olduğunu dile getiriyor. Hikmet ve tasavvuf planında İslamʼın zahirî ve bâtıni boyutunun yorumunu yapıyor.

“Elinizdeki kitabın başlığından da anlaşılacağı gibi amacımız İslamʼı tanıtmaktan çok, deyim yerindeyse, Müslümanların İslamʼa niçin inandıklarını anlatmaktır. Önceki çalışmalarımızda olduğu gibi burada da anlatmayı düşündüğümüz şey, yine ‘scianta sacraʼ ya da ‘philosophia perennisʼ, yani sürekli var olan ve sürekli var olacak olan ‘irfanʼ, ‘ezelî hikmetʼ, yani ‘evrensel bilgiʼdir.”