20. yüzyıl en mühim sûfîlerinden Şeyh Ahmed el-Alâvî (18691934), Cezayirin Müsteganem şehrinde doğmuş, Şâzeliyye tarikatının Derkâviyye koluna mensup bir mürşid-i kâmil olarak yaşadığı devrin ruhuna şekil vermiştir. Sadece Kuzey Afrikada değil, Avrupadan Şama kadar geniş bir coğrafyada tesir uyandırmıştır.

Elinizdeki bu eser, onun yüreğinden süzülen içli bir yakarıştır. Öyle ki bu yakarış Yunusun balığın karnındaki duası, Âdemin tövbesi, Yakubun gözyaşı, Zekeriyanın yakarışı ve Allahın rahmetine dair bitmeyen bir hüsnüzanla örülmüş bir ilticadır.

Ey Allahım, senin affediciliğini bilmeden önce kendi günahlarımı büyük sanırdım. Sonra öğrendim ki, senin rahmetin, gazabını geçmiştir. İşte o vakit anladım: En büyük günah, senden ümit kesmektir.