“O rezil sıcağın altında ben Gülizar’ın peşinde fakülteden Osmanbey’e kadar nasıl sürüklendiysem, bu insanlar da Murat Baba’nın dükkânında açığa çıkan neşeye ılık bir bahar akşamı serinliğinde akın ediyorlardı. Evet, Gülizar’a beni bağlayan duyguyla Murat Baba’ya çeken duygu aynı kaynaktan çıkıp iki kola ayrılan, dağlar tepeler aşıp doğduğu kaynağa dökülen iki nehir gibiydi. Ruhlar âleminde Allah’ın “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” nidasını duymadığımı fark eden Murat Baba’ydı, muhtemelen Gülizar’a beni işaret edip “Dürt şu hergeleyi!” demişti. Burun kıvıracaklar olsa da başka türlü bir izah mümkün değil.”

Uğur Sezen ilk romanı Hergele ile okurunu, Karagümrük Spor Kulübü’nün kuruluş yıllarından, İstanbul Edebiyat Fakültesi’nin Hergele Meydanı’na; Sahaflar Çarşısı’ndan Bakü ve Şuşa’ya uzanan bir yolculuğa çıkarıyor. Yitirilenlerin, sanrıların, şizofreninin ve aşkın iç içe geçtiği bir İstanbul romanı Hergele