Neden bu kadar üzgünüm ki? Daha büyük, daha temiz bir kalbim var herhâlde. Şu kıyının ötesindeki dumana benzeyen küçük mavi alevi görebiliyorum. Hakikaten çok sessiz ve ürpertici. Ona bakarak kendimi yatıştırabilirim belki. Ah, gerçekten de benimle sonsuzluğa kadar gelebilecek kimse yok mu?

Miyazawa’nın, kız kardeşinin yasını tutarken Karafuto prefektörlüğünde çıktığı bir tren yolculuğundan ilham alarak yazdığı başyapıtı Galaktik Demiryolunda Gece, yalnız ve yoksul bir çocuk olan Giovanni’nin sıra dışı akşamını ele alıyor. Samanyolu’nun bir ucundan diğerine seyahat eden bu fantastik lokomotifte batmış bir geminin yolcularıyla, şekerden kazlar satan bir kuş avcısıyla ve daha pek çok hayret verici karakterle karşılaşan Giovanni arkadaşlığın, mutluluğun, fedakârlığın ve hayatın anlamını buluyor.