Zeynep Kahraman Füzün, son yedi yılda kaleme aldığı öykülerle, okuru hem eğlenceli hem de rahatsız edici bir yolculuğa davet ediyor.

Prova Mankeni, yüksek tempolu dili, alegorik üslubu, düşünce odaklı yapısı ve keskin sistem eleştirileriyle öne çıkıyor.

Tarih öncesinden post-apokaliptik geleceğe uzanan geniş bir zaman aralığında; grotesk mekânlar, absürde kayan olaylar ve fantastik karakterler aracılığıyla çağdaş insana içeriden ve derinlikli bir bakış sunuyor.

Okurları alışıldık kurmaca kalıplarının dışına çıkmaya çağıran Prova Mankeni, yalnızca bir öykü toplamı değil; aynı zamanda insanın kendisiyle, toplumsal yapılarla ve varoluş sancısıyla giriştiği kavganın özgün bir anlatısı.

Aylardır uyuyordu ama hiç dinlenememişti. Kadın olmak saçmalık, dedi içinden; erkek olmaya ne var, çıkıp avlanacaksın sadece. Sonra da sizi ben doyuruyorum, diye böbürleneceksin. Ben de doğuruyorum. Yoksa şu koskoca dağ başında canımız sıkılırdı. Ömür dediğin bitmek bilmiyor. Uyu, uyan, ye, iç. Uyu, uyan, ye, iç. Çocuklarla avunuyoruz. Ne hayat ama. Dünyaya çocuk getirmek bencillikten başka bir şey değil. Büyüdüklerinde bizden iğrenecekler. Onlara sıcak bir yuva bile veremiyoruz. Soğuktan götümüz donuyor. Uyumuyoruz da donakalıyoruz. Nefes bile almıyoruz. Sonra yaz geliyor, güneş yükseliyor, buzlarımız çözülüyor. Kötü günler bitiyor, daha kötü günler başlıyor. Acıkacaksın, çok acıkacaksın, daha çok acıkacaksın, yiyecek arayıp bulamayınca vereceksin kocana gazı. Aslan kocam, kaplan kocam, hadi git avlan, yakala getir rızkımızı. O da daha çok kabaracak. Ben, ben, ben, diye dolanacak ortalıkta. Genlerine işleyecek kibri. İleride herkes nefret edecek erkeklerden. Kimse eski çağlarda neler yaşandığını bilmeyecek.