Scopenhauer'in felsefesi, hayatının karamsar bir aksisedasıdır. Muhalif filozofun ahlakı, insanların özdeşliğinden ileri gelen acıma duygusuna, yani merhamete dayalıdır. Ona göre insanı yüce olana sevkeden his merhamettir.

Ancak, kendimizi başkasının yerine koyarak yahut kendimizi başkası olarak algılayarak başkaları için iyi bir şeyler yapabiliriz. Bu hiçlik, varoluşun bu manasızlığı en bütüncül felsefeyle birlikte bile açıklanamaz. Hayat akıldışıdır.

Felsefe insanı tatmin etmez. Hayat cehennemdir, ona kötülük hakimdir. İnsan asla mutlu olmaz.

Hayatın sonsuzca belli kurallar zincirine bağlanamayacağını söyleyerek Tanrıya ve dine baş kaldırır. Ona göre insanı insan ve insancıl yapan yegane duygu merhamettir.