“20. Yüzyılın en gizemli ve çekici yazarlarından birisi.” The L Magazine

“Lispector, bir elmas sertliğinde ve nadirliğinde...” Rachel Kushner

“Yirminci yüzyılın gizli dâhilerinden birisi.” Colm Tóbín

 “Madonna, Cher ya da Pele hayranları nezdinde neyi ifade ediyorsa, Lispector de okuyanları için onu ifade ediyor. İçimizden bir Clarice.” Brenda Cronin

“Kendi dahiyane tarzıyla bir edebiyat büyücüsü.”  Publishers Weekly

“Gerçekten olağanüstü bir yazar.”  Jonathan Franzen

“Şunu söylemeye cüret ediyorum: Lispector size dokunacak ve daha önce hiçkimsenin dokunmadığı gibi dokunacak.” Benjamin Mosher

Elimi bir başkasının avucuna koymak hep mutluluğun tanımı olmuştur benim için. Pek çok kez uyumadan önce –bilinci kaybetmemek ve daha büyük olan ülkeye gitmemek için verilen o küçük mücadelede– pek çok kez, uykunun büyüklüğüne doğru gitme cesaretine sahip olmadan, biri benim elimi tutuyormuş gibi yaparım ve uyku denilen o muazzam şekilsizliğe doğru giderim. O zaman da cesaretimi toplayamayınca düşe dalarım.

Şimdi uykuya gitmek özgürlüğüme gitmem gereken yola o kadar benziyor ki. Kendimi anlamadığım bir şeye vermek, kendimi hiçliğin kıyısına bırakmak demek. Sadece gitmek, tarlada kaybolmuş kör bir kadın gibi. O yaşam denen doğaüstü şey. Tanıdık olsun diye evcilleştirdiğim yaşam. Kendinden geçmek denen o cesur şey, Tanrı’nın tekin olmayan eline uzanmak ve cennet denen o şekilsiz şeye girmek gibi. İstemediğim bir cennet!

Yazarken ve konuşurken biri elimi tutuyormuş gibi yapmak zorunda kalacağım...

Clarice Lispector