Molière’in en ünlü oyunlarından Tartuffe, mizahın keskin dilini kullanarak riyakârlık ve aldatmacanın toplum üzerindeki etkilerini ustalıkla gözler önüne seriyor. Erdemli ve dindar biriymiş gibi davranarak evine yerleştiği Orgon isimli asilzadenin tüm mal varlığına konmaya çalışan düzenbaz Tartuffe ile onun planını ortaya çıkarmaya çalışan ev halkı arasındaki çekişmeyi konu alan eser, insanoğlunun zaaflarını ve güç ilişkilerini ustaca işlerken hem edebî bir şaheser hem de zamana direnen bir toplumsal eleştiri olma özelliğini koruyor. İkiyüzlülük ile erdemin savaştığı bu oyun, her yaştan okurun zihninde ve kalbinde derin izler bırakacak.

“Beni tanıyanlar bu işte hiçbir menfaatim olmayacağını bilir. Dünya malının nazarımda kıymeti yoktur, onun yalancı parıltısı benim gözümü kamaştırmaz. Babasının bana bağışlamak istediği bu servete razı oluyorsam, ister inanın ister inanmayın, sadece malının namert eline düşmesinden korktuğum içindir. Tutar bu malı birine verir, o da kalkar dünyanın en sefil işleri yolunda harcamaya. Benim niyetlendiğim işlerden hiçbirine sarf etmez. Hâlbuki ben onu yalnız hak yoluna, yalnız insanoğlunun iyiliğine harcayacağım.”