“İnsanın kimin için eziyet çekip kime ümit bağlayacağını asla bilemeyeceğini anlıyordu artık.”

Latin Amerika edebiyatının genlerine işlemiş olan Kübalı yazar Alejo Carpentier, Büyülü Gerçekçilik akımının öncülerindendi. İsmi Nobel Edebiyat Ödülü için de geçen Carpentier, Küba’nın devrim öncesi çalkantılı dönemlerinde gazetecilik yapmış, komünist olması nedeniyle hapis yatmıştı. 1949’da yayımlanan, başyapıtı sayılabilecek, on dokuzuncu yüzyılda Haiti’yi anlatan Bu Dünyanın Krallığı hem sömürgeciliğe ve köle ile efendi arasındaki güç dinamiklerine dair bir tarih romanı hem de Vuduyla yoğrulmuş fantastik bir serüven.

Haiti, sömürgeci güçlerden nefes aldığı bir dönemde kendisi de siyah olan Kral Henri Christophe’un yönetimindeydi ve eşi benzeri görülmemiş bir şiddet, dehşet, batıl inanç döneminden geçti. Bu toprakların bir kölesi olan Ti Noël ise ömrü boyunca kırbacı tutan elin değiştiği bu sömürü sisteminde şahsiyetini korumaya çalışacaktı. İnsanların hayvanlara dönüşebildiği, gizemli bir salgının kol gezdiği, harcına alın teri ve kanın karıştığı bir kalenin inşa edildiği, heykellerin canlıymış gibi görünebildiği Bu Dünyanın Krallığı göklerin ve yeryüzünün acımasız, soğukkanlı bir eleştirisi.

“Alejo Carpentier, Latin Amerika romanını baştan aşağı dönüştürdü. İspanyol barokunun lisanını aldı ve edebiyatın gerçekliği taklit etmediği, daha ziyade gerçekliğe katkıda bulunduğu bir dünya düşlemesini sağladı… Hepimiz onun soyundan geliyoruz.”

–Carlos Fuentes

“Carpentier İspanyolcanın en yüce romancılarından biri.”

–Mario Vargas Llosa