Câvidnâme; ebedî, sürekli, kalıcı, daimi anlamlarını isminde taşıyan Muhammed İkbâl’in oğlu Dr. Cavid İkbâl’den mülhem yazılmıştır. 1929 yılında Farsça yazılmaya başlanan bu kitap, Dante’nin İlahi Komedya’sına nazire olma özeliğini taşır. Eserde hayranı olduğu Mevlânâ’nın izinde bir yolculuğa çıkan İkbâl’in uğrak noktaları gökyüzü, gezegenler ve metafizik ötesi âlemlerdir. Buralarda kâh Hallaç’la söyleşir, kâh Ferhat’la, Galib’le dertleşir. Câvidnâme’de İkbâl, İsfahan’dan geçen “Zayenderud” nehrinin ismini “Zinderud” şeklinde kendisine mahlas olarak kullanmıştır. Zayenderud; “yaşayan nehir” anlamındadır. Doğduğu kaynaklardan ulaştığı yerlere bereket taşıyarak hayat bahşeden saf ve berrak sulara atıf yapar.

İkbâl’in eserlerini kendi kalıpları ve vezinleriyle tercüme eden Ahmet Metin Şahin, büyük bir titizlikle hazırladığı tercümesinde ses açısından da İkbâl’e en yakın tınıyı okurlarına duyurmayı amaçlıyor.