Allah hiçbir insanın, hiçbir dinî inancın tasavvuruna indirgenebilir bir varlık değildir. Dolayısıyla O hiçbir beşerî tanımlamayla tanımlanabilir ve herhangi bir tanıma sığdırılabilir bir varlık da değildir. Bu bakımdan, her insanın kendi inancını en doğru inanç olarak görmesinin kaçınılmaz sonucu olarak kendi Allah tasavvurunu mutlaklaştırıp tek ve mutlak hakikat olarak görmesi çok büyük bir cehalet ve yanılgıdan ibarettir.

Oysa her insan kendi tasavvur ve tahayyül dünyasında kendine zuhur eden bir “ilâh-ı mec’ûl” (beşerî zihinde yaratılmış ilâh) ve “ilâh-ı mu’tekâd”ın (beşerî inançtaki ilâh) müminidir. İnsan akıl, duyu, idrak yetileri itibariyle hem sınırlı hem sorunlu bir varlık olduğundan, Allah’ın da insanca insan gibi tasavvur edilmesi de gayet tabiidir. Bu durum Hz.

Muhammed ve ilk müslüman nesil için de hiç kuşkusuz aynıyla caridir.