Ömer Seyfettin, günlük tutmayı seven ama başlayıp bir kenara atan sonra tekrar yazma hevesine kapılıp yeniden yazmaya koyulan bir insan. Onun, kendi ifadesine göre başlayıp da sonunu getiremediği birkaç günlüğü daha varmış. Elimizde, bilinen ve metinlerine ulaşılmış iki günlüğü var Ömer Seyfettin’in. İlki Balkan Savaşı sırasında ve esaret altında yazdığı Balkan Savaşı Günlüğü. İkincisi ise bu küçük ve biraz da belgesel kitabın ilk bölümü olan Defter... Ömer Seyfettin’in tuttuğu son günlük bu...

Kayıp Günlük ve Fon Sadriştayn’ın Karısı iki bölümden oluşuyor: İlk bölümde, Ömer Seyfettin’in bugüne ulaşan iki günlüğünden biri, 1918 yılında tuttuğu defterin notlandırılmış çeviriyazısı yer alıyor. İkinci bölümde ise, 160’tan fazla hikâyesi bulunan Ömer Seyfettin’in el yazısıyla günümüze ulaşan tek hikâyesi Fon Sadriştayn’ın Karısı, yine karşılaştırmalı olarak aydınlatıcı notlar eşliğinde okura sunuluyor.

M. Sabri Koz’un, “Kayıp Günlük” olarak adlandırdığı Ömer Seyfettin’in defteri, üzeri uzun süre bilinmezliklerle örtüldükten sonra ilk kez bu kitapta eksiksiz yayımlanıyor. Günlüğün ve hikâyenin tıpkıbasımını da içeren kitap, edebiyat tarihi açısından önemli iki metni bir araya getirerek yazarın külliyatına değerli bir katkıda bulunuyor.