Dibi bilirim, diyor. En büyük kökümden bilirim onu:

Seni korkutur.

Ben korkmam oradan: ben oraya gittim.

Deniz mi içimde işittiğin,

Onun doyumsuzlukları mı?

Yoksa hiçbir şeyin sesi mi, şu senin deliliğin hani.

Bir gölgedir aşk.

Nasıl da yalan söyler ağlarsın ardından,

Dinle: bu onun toynakları: alıp başını gitti, at gibi.

Yetişkin yaşamının büyük kısmını depresyon halinde geçiren Sylvia Plath 1963’te 32 yaşındayken kendi eliyle hayatına son verdiğinde arkasında özgün şiirlerini bırakmıştı. Depresif ruh hali hemen hemen bütün şiirlerine yansıyan Plath’ın ölümünden sonra 1965 yılında yayımlanan Ariel’deki şiirleri onun şair olarak ününü sağlayan çalışmaları oldu. Bu kitapta Ariel’le birlikte yine ölümünden sonra eşi şair Ted Hughes’un seçerek yayımladığı şiirler de yer almaktadır. Şairin ölümünden önce yazdığı son şiiri olan “Uç” da bu kitaptaki son şiirdir.