Ahmet Murat, bir tür “ahir zaman yazıları” yazıyor.

Dünyanın ve insanın değiştiğine derinden şahitlik eden

yazılar bunlar. Derinden, çünkü yazar sulardaki ve

buğdaydaki değişimin izlerini, iftar çadırlarına ya da

telefon rehberlerine kadar takip ediyor. Bu yazılar, ahir

zamanda yaşayan müminin, dışarıdan hemen nüfuz

edilemeyen ıstırabının üzerine eğiliyor.

Belki de Üzülmeliyiz’de toplanan yazılar arasında,

taşradan insan manzaraları da var. Bunlar da bir yönüyle,

artık elimizin erişemeyeceği, aklımızın ermeyeceği bir

geçmişte gömülmüş kalmış olan, sıradan kahramanların

öyküleri. Sokaktan seçilmiş bu sıradan insanlar, yazarın

satırlarında, bir zamanlar içinde soluk alıp verdiğimiz

iklimin muhkem unsurlarına dönüşüyorlar.

Bu denemeleri belki de kestirmeden şöyle

tanımlayabiliriz: Her şeyin her şeye, her şeyin bir şeye

bağlandığı yazılar.