“Hayatının geçmişte kalan bölük pörçük izlerini, çocukluğuna şahitlik etmiş asırlık kavlanların gölgelerinde arıyordu. Kimseler bilmese kavlan ağaçlarının gölgeleri şahitti yaşananlara. Şimdi geri dönmek, kaldığı yerden devam edebilmek, yaraları sarmak mümkün müydü? Meydana gelince durdu, başını kaldırıp ulu ağaçların dalları arasından gülümseyen güneşe baktı.”

“Bizim kaderimizi sormuştun değil mi? Hâlâ belli değil bak! Hangimiz Habil, hangimiz Kabil. Bunu alın yazımız belirleyecek”

“Her şey bir rüya ile başladı, geçmişten gelen yarayla devam etti ve kavuşmayla sona erdi”