“Ben insanlara yaşamak için ümit, kuvvet ve neşe veren yazılardan hoşlanırım. İnsanları yoğunmuş mutfak paçavrasına çeviren ve ye’se düşüren yazılardan hoşlanmam. Zaten tam bir refâh içinde, huzur içinde yaşamıyoruz. Bir de karanlık, kötü şeylerden bahsederlerse bize, onları okursak... Bu, insanları bir havana koyup ezmeğe benzer... Halbuki insanların içinde bir umut olmalı... Yaşama umudu, neş’e vermeli insana okudukları.”

Memduh Şevket Esendal

Esendal hikâyelerinin başlıca özelliği sadeliktir. Bu sadelik hem seçtiği konuların sıradan ve gündelik olmasında gösterir kendini, hem öykü kişilerini gerçek yaşamdan seçmesinde, hem de dilinin gösterişsiz lezzetinde. Ayrıca onun hikâyelerinde, halk dilinin ve İstanbul Türkçesinin uyumundan doğan lezzet ve Anadolu insanın gerçekçi bir temsili bulunmaktadır.

Otlakçı, yazarının vadettiği umut ve neşeyi okuruna duyurabilecek güçte bir hikâye demetidir.