Gulyabaniler, cadılar, parmak çocuklar hakkında korkunç hikâyeler dinlemekten ya da okumaktan daha çok sevdiğim bir şey yoktu ama listenin en başında her zaman masaların, dolapların, duvarların her yerine tebeşir ve kömürle en iğrenç, en korkunç şekillerde çizdiğim Kumadam olurdu. Bu efsanevi Kumadam’ı kendi gözlerimle görmeye duyduğum arzu yıllar geçtikçe daha da büyüdü.

Alman romantizminin en önemli isimlerinden E.T.A Hoffmann’ın, Freud’un meşhur makalesi “Tekinsizliğin Psikolojisi Üzerine”ye de konu olan “Kumadam” öyküsü, gotik edebiyata büyük bir katkı sağlamakla beraber operadan sinemaya pek çok alana da uyarlanmıştır. Uyku saatinde uyumayan yaramaz çocukların gözlerini çaldığı söylenen efsanevi Kumadam, öykünün kahramanı Nathanael’in çocukluğunun en büyük kâbusudur. Yıllar sonra, gizemli bir seyyar satıcının beklenmedik ziyaretiyle birlikte geçmişe dair tüm korkuları ve şüpheleri tekrar su yüzüne çıkar.

“Metruk Ev” ise, acayip ve doğaüstü olaylara büyük bir ilgi duyan Theodor’un ortaya çıkardığı tüyler ürpertici sırları konu alır. Theodor, rengârenk ve canlı şehir merkezi ile tezat oluşturan terk edilmiş, harabe hâlindeki esrarengiz bir evin dikkatini çekmesiyle başına gelenleri arkadaşlarına aktarır.

“Hoffmann, edebiyatta tekinsizliği yaratmada rakipsiz bir usta.”

—Sigmund Freud