Şiilik, İran devrimiyle birlikte nüfusunun çok fevkinde bir nüfuza erişti. İran, emperyalizme karşı İslam dünyasıyla işbirliği yaparak en azından siyasi vahdet ve stratejik çatışmasızlık yolunda bir siyaset yerine Şiiliği araçsallaştırdığı, dönüştürdüğü ve teo-politikasında bir nesne haline getirdiği mezhep temelli bir dış politikayı tercih etti. İran’ın Sünni çoğunluğa karşı Irak, Afganistan ve Suriye’de ABD ve Rusya ile işbirliği yaparak gücünü artırmaya dönük istikrarlı yürüyüşünü hiçbir zaman durdurmayan yayılma politikası bölgede büyük travmalar yaşanıncaya dek kanıksandı.

Suriye Devrimine kadar bölgedeki belirsiz ve tekinsiz adımları ile güç zehirlenmesi yaşayan İran alttan alta büyüyen halk isyanının ve birbiri ardınca sökün etmeye hazırlanan devrimlerin farkında değildi. Müslüman dünyanın zararına olsa da büyük planlarıyla körleşen İran artık bu entrikaların ve sınırlı seçeneklerin son perdesini sergiliyor. İran’ın Batılı güçlerin desteğiyle elde ettiği kazanımların çökmekte olduğu hakikati bölgede bir hayalet gibi dolaşıyor. Bu konunun her yönüyle incelendiği bir çalışmaya ihtiyaç vardı. Bu kitabın işaret ettiği boşluk, işte bu ihtiyaca yöneliktir.