“Bir an şak diye gözümü açtım. Nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Küfsüz tavan, aydınlık oda, bembeyaz perdeler, sabun kokulu nevresim… Mutlulukla nefes aldım. Evimdeydim. Kendi evimde, anne kokulu yuvamda, sıcacık yatağımda… Çok şükür! Kâbus bitmişti. Yani ben öyle sanıyordum...”

Neşe Kuzu’nun trajikomik hayatında asıl hikâye şimdi başlıyor! Bırakmaya çalıştıkça onu kovalayan üniversite hayatı… Korkunç öğrenci evinden kurtulduğuna sevinirken orayı aratmayacak otobüs yolculukları… Psikolojik terapilerde kendini ararken yaşadığı şoklar… Bir felaket habercisi mi yoksa müjdeci mi olduğu belli olmayan kara kargacık… “Yok artık, bu kadar da olmaz!” dedirten olaylar…Ve gülerken gözden yaş getiren aile içi diyaloglar…

“Amaaannn, beni seven böyle sevsin!” temalı, öz güven kazanımlı ve tabii ki bol kahkahalı bir kendini bulma macerası…