“Safa ile Merve arasında zemzem içiyor ve düşünüyordum. Neden sonra, aniden, evet aniden, yeryüzüne çıkan bir kaynak misali, kalbimin derinliklerinden bir pınar doğdu ve tarifsiz duygulara kapıldım. Bir an durakladım; her zaman ve her yerde bütün hayat, âlemlerin Rabbi olan Allahʼın çağrısına bir icabet değil miydi? Evet, çağrıya belirli zaman ve mekânlarda ‘lebbeykʼ diyerek cevap veriyordum lakin bu sadece çağrının hakikatini anlamak ve ona icabet için bir çeşit hazırlıktan ibaretmiş...”

Elinizdeki eser, Faslı mütefekkir Hassan Aouridʼin entelektüel serüvenini, hayatındaki kırılma noktalarını ve manevi uyanışını ele alıyor. Aourid, iman ile inkâr, Doğu ile Batı arasındaki gerilimler ve derin iç buhranlarla örülü yılların ardından hakikat arayışına yöneldiği bu samimi anlatısında, makam ve iktidarın aldatıcı doğasını da cesurca sorguluyor.

Hassan Aourid, Fasʼın seçkinleriyle birlikte aldığı eğitimin ardından genç yaşında yönetim piramidinin zirvesinde vazgeçilmez bir yer edinir; buna rağmen hayatın anlamını ve içinde bulunduğu dünyayı irdelemekten vazgeçmez. Farklı kaynaklardan beslenerek düşünce ufkunu genişletmeye devam eder. Nihayet uzun bir kopuştan sonra çıktığı hac yolculuğunda derin bir iç hesaplaşmaya girip

İslamʼla yeniden buluşur.

Yazarın şiirsel bir anlatım ve geniş felsefi bir perspektifle kaleme aldığı bu otobiyografik romanda, Mekkeʼnin tatlı pınarlarından kana

kana içmeye benzettiği içsel dönüşümüne tanık olacaksınız.