Etme dost cevr ile bu gönlüm avare etme

Parelenmiş canım al ciğerim pare etme

Şefkat gözüyle bana bak çaresizliğime

Senden gayrı var ise çarem sen çare etme

İlk oyun yeter bana oyuna oyun katma

Bir kere mat ettin ya matı on kere etme

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin Mesnevî’den sonra en önemli manzum eseri Külliyat-ı Şems-i Tebrizî ya da Dîvân-ı Şems olarak bilinen Dîvân-ı Kebir’dir. Dîvân-ı Kebir’de okur, şair ya da bilge Mevlânâ’nın ötesinde bir aşk ve söz eriyle karşı karşıya kalır. “Âşıklar içinde akıllı olma” diyen Mevlânâ’ya göre aslolan aşktır ve aşk insanı belki de aklın hiç götüremeyeceği yerlere erdiren gizil bir güçtür.

Geleneksel şiiri şiir yapan ölçü, kafiye ve rediftir. İşte, “Etme” şiirinin yanı sıra bu seçkinin çevirisi geleneksel şiirin bu üç temel ögesine dayanmaktadır. Bu özellik ayrıca ses uyumunun yanı sıra şiirleri gizli birer ezgiye çeviren eski yeni kelimelerin oluşturduğu doku ve örgüyle desteklenmiştir. Çeviride hece ölçüsü kullanılmış, hecelerin asıl şiirlerdeki hecelerin sayısıyla aynı olmasına özen gösterilmiştir. Aynı şekilde kafiyelerin de genellikle Mevlânâ’nın kullandığı kafiyelerle uyumlu olmasına özen gösterilerek imkânlar ölçüsünde aynı redifler kullanılmıştır. Bu yüzden okuyucunun anlaşılması güç denebilecek kelimelerle karşılaşabileceği düşünülerek kitabın sonuna pek ayrıntılı olmasa da bir sözlük eklenmiştir.