Ecce Homo, daha önce benzeri görülmemiş bir biyografik çalışmadır. Ölümünden iki yıl önce, akıl hastalığının iyice ilerlediği 1888 yılında kaleme aldığı bu son eserinde Nietzsche, kasıtlı olarak kışkırtıcı bir dil kullanarak Richard Wagner, Alman milliyetçiliği, kadınlar, genel olarak “modern insan” ve hepsinden önemlisi Hristiyanlık dâhil olmak üzere birçok düşmanıyla nihai hesaplaşmaya varıp sonunda kendisini Deccal ilan eder. “Neden Böyle Bilgeyim”, “Neden Böyle Zekiyim” ve “Neden Böyle İyi Kitaplar Yazıyorum” gibi bölüm başlıklarıyla her türlü alçakgönüllülük iddiasından kaçınan filozof için bu kitap bir insan olarak karakterinin, bir reformcu olarak amacının ve bir filozof olarak başarısının büyük bir özeti niteliğindedir.

“Kaderimi biliyorum. Bir gün adım korkunç bir şeyin, yeryüzünde daha önce benzeri görülmemiş bir krizin, vicdanların en derin çarpışmasının; şimdiye kadar inanılan, talep edilen, kutsal sayılan her şeye karşı verilen bir kararın anısıyla ilişkilendirilecek. Ben bir insan değilim, ben bir dinamitim.”