Çehov’un elitizmi eleştirdiği yapıtı Altıncı Koğuş, birçok felsefi sorunu irdeliyor. Varlığı görmezden gelinen hastanenin delilerinden İvan Dmitriç ile Doktor Andrey Yefimıç arasındaki akıl kurcalayan sıkı dostluk ufuk açıcı olsa da düzeni değiştirmek kolay değildir. Çehov’un 1882’de yazdığı hikâye, âdeta derin bir toplum çözümlemesidir.

“Mutluluk ve acı geçicidir, onları bir kenara bırakalım, unutalım. Önemli olan şu: İkimiz de düşünüyoruz. Birbirimizde, muhakeme yapabilen ve düşünebilen insanlar görüyoruz. Görüşlerimiz ne kadar farklı da olsa, bu, aramızda bir bağ oluşturuyor. Her yere yayılmış duyarsızlıktan, yetersizlikten, aptallıktan ne kadar sıkıldığımı ve seninle konuşmanın bana nasıl keyif verdiğini bir bilsen dostum! Zeki bir adamsın, seninle zaman geçirmek hoşuma gidiyor.”