“İnsan gençliğini aşka vermezse, gençlik ne işe yarar?”

“Ama kaybeden sonunda siz olmuşsunuz.”

“Kayıp mı? Kaç kişi böylesine sevebilmiştir dünyada?”

“Ama bir kucak korla kalan siz olmuşsunuz.”

“İyi ya boş değildi kucağım.”

“Ama yandınız, kül oldunuz.”

“Ama vardım, kül bunun kanıtı.”

12 Eylül’ün gölgesinde boğulan bir aşk hikâyesi... Yaşamın kıyısında seyirci olmaktan öteye gidememiş bir erkek... Birbirinin ışığıyla kamaşan iki ayna arasında parçalanan bir kadın... Başkasının gözünde nasıl göründüğünü, iki günlük üzerinden anlatan deneysel bir çalışma. Modern zamanların karmaşık insanlık halleri Ayfer Tunç’un usta kaleminden unutulmaz bir edebiyat şölenine dönüşüyor.

Suzan Defter, daha önce öykülerinden biri olduğu Taş-Kâğıt-Makas’tan azat olmuş, tek başınalığı hak etmiş bir eser.

(Bir kitabı nasıl okursunuz?

Önce önsöz kısmını (varsa) okuyup sonra sırayla devam edersiniz değil mi?

İki ayrı kişinin günlüklerinden oluşmuş Suzan Defter, kitabın (sol) çift sayfaları Ekmel isimli bir erkeğe ait günlüklerden oluşurken tek sayılı(sağ) sayfalar Derya isimli bir kadına ait.)

(Hikayeleri ayrı ayrı okumanızı tavsiye ederiz.)